Sunday, July 31, 2011

Μπλογκομαραθώνιος τέλος: Ώρα για βουτιές!

Μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες εν κινήσει.
Σαν να αιχμαλωτίζουν κάτι από τη στιγμή του ταξιδιού
και να σε μεταφέρουν πάλι εκεί, όχι μόνο στον τόπο αλλά και στο χρόνο.
Όταν ξεκίνησα τον Μπλογκομαραθώνιο σκεφτόμουν ότι για όλο τον Ιούλιο θα βρισκόμουν στην Αθήνα κι έτσι δε θα έχανα ανάρτηση. Τελικά τα πράγματα ήρθαν λίγο διαφορετικά, μιας και ξεκινήσαμε διακοπές λίγο νωρίτερα. Περάσαμε τρεις υπέροχες μέρες στη Βόρεια Εύβοια, σε ένα μέρος που επισκεπτόμουν για πρώτη φορά και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.


Monday, July 25, 2011

Πρωινό στο σαλόνι

Πρωινό στο σαλόνι

Στις μαρμελάδες τα καταφέρνω καλύτερα από ό,τι στις φωτογραφίες!!



Καλοκαιρινό διακοσμητικό στο οποίο προσθέτω
κάθε χρόνο καινούργια βότσαλα.
Καλές διακοπές! Οι δικές μου άρχισαν πριν από μισή ώρα.

Sunday, July 24, 2011

Latest favorite book quote

"This is what constitutes foreplay, when you get older - a woman who's prepared to look your medical condition up before she sleeps with you. I like it. It's kind of sexy. What did the internet have to say?"
 Nick Hornby, Juliet, Naked

Saturday, July 23, 2011

Τι χρώμα έχουν οι πασχαλίτσες;


Source
Το σημερινό ποστ είναι αφιερωμένο στην Ladybug που ψάχνει για καινούργιο σπίτι.  Αφού δεν μπορώ να τη βοηθήσω στην αναζήτηση, είπα τουλάχιστον να βοηθήσω με τη διακόσμηση και έψαξα φωτογραφίες για έμπνευση. Μαντέψτε ποιο είναι το αγαπημένο της (και αγαπημένο μου) χρώμα!
Source
Μου αρέσει πολύ ο συνδυασμός μωβ-λευκό. Έτσι είχα διακοσμήσει το υπνοδωμάτιο στο πρώτο μας σπίτι.  Γενικά το μωβ κάνει ωραία αντίθεση με τα ανοιχτά χρώματα. Στην επάνω φωτογραφία το βλέπετε με λίγο απαλό κίτρινο και μια πινελιά φούξια.

Photo by Andrea Vierucci via My Paradissi
Με κίτρινο και λευκό.
 Photo source.
Παραλλαγή: λευκό, ανοιχτό και λίγο πιο σκούρο θαμπό μωβ και μανταρινί.
 Photo source.
Με ψυχρό καφέ-γκρι και τοίχους στο χρώμα της πέτρας.
Source
Υπέροχη η δαντελένια κουβέρτα.

Και το ιδανικό σκηνικό για ένα απόγευμα στον κήπο. Μπορώ να έχω και μια μεγάλη ανθισμένη πασχαλιά παρακαλώ;



Friday, July 22, 2011

Οριζόντια: 1. Αγαπημένο καλοκαιρινό φαγητό με 3 υλικά

Στραπατσάδα, ή αλλιώς καγιανάς, όπως το αποκαλούν στην πατρίδα του πεθερού μου. Από μικρή σιχαινόμουν τη στραπατσάδα, γιατί δε μου άρεσε καθόλου όπως την έφτιαχνε η μαμά μου: έτριβε τη ντομάτα  και το τυρί σε πολύ χοντρά κομμάτια και έριχνε τα αυγά χωρίς να τα χτυπήσει πρώτα. Γούστα είναι αυτά βέβαια, γι' αυτό και όταν επιχείρησα να φτιάξω τη συνταγή της Στέλλας χωρίς να περιμένω και πολλά πολλά πράγματα, ξετρελάθηκα με το αποτέλεσμα.

Παραδέχομαι ότι μου είναι αδύνατο να εκτελέσω μια μαγειρική συνταγή κατά γράμμα για τους εξής λόγους:

  • Από κάποιο σημείο και μετά θεωρώ ότι έχω αρκετή εμπειρία στην κουζίνα και ο άντρας μου αρκετή υπομονή και ανοχή για τα εκτρώματα που φτιάχνω κατά καιρούς, ώστε έχω πολλά περιθώρια για αυτοσχεδιασμό.
  • Ποτέ δε θυμάμαι να πάρω μαζί μου τη λίστα για τα ψώνια, άρα μονίμως μου λείπουν υλικά για να φτιάξω τη συνταγή που έχω βάλει στο μάτι.
  • Ακολουθώ μια συμβουλή της μαμάς μου. Όταν κάποτε της είπα πως δεν μπορώ να φτιάξω φασολάκια γιατί δεν έχω μαϊντανό, μου εξομολογήθηκε το υπέρτατο κουζινομυστικό ότι και χωρίς μαϊντανό τα φασολάκια μια χαρά θα τρώγονται. 'Ετσι ό,τι μου λείπει το αναπληρώνω χρησιμοποιώντας μπόλικη φαντασία. 
  • Δεν έχω ζυγαριά στο σπίτι. Ή μάλλον έχω μια αναλογική που ήταν δώρο με κάτι δημητριακά και την έχω στο κουτί της. Τώρα μαζεύω κουπόνια να πάρω μια ηλεκτρονική από τον Βασιλόπουλο. Έτσι χρησιμοποιώ μονάδες μέτρησης όγκου, αλλά και τον κλασσικό κανόνα της γιαγιάς, να μετράω με το μάτι.
Έφτιαξα, λοιπόν, την πρώτη μου στραπατσάδα πριν από δύο μήνες περίπου, κι από τότε την κάνω περίπου κάθε δεκαπέντε μέρες. Είναι πολύ βολικό φαγητό, πανεύκολο, με πολύ απλά υλικά που σχεδόν πάντα έχουμε στο σπίτι, γρήγορο και οικονομικό. Με μπόλικο φρέσκο ψωμάκι από τον αρτοπαρασκευαστή κι έχουμε ένα σούπερ γεύμα. Η διασκευή μου;

3-4 ώριμες ντομάτες
200 γρ. φέτα περίπου
5-7 αυγά (και για τους 2 μας)

Ξεφλουδίζω τις ντομάτες, τις αλέθω στο μούλτι και τις ρίχνω στο μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο και αλατοπίπερο. Τις βράζω καλά, γύρω στα 15-20 λεπτά να πιουν καλά το ζουμί τους. Τότε ρίχνω τη φέτα θρυμματισμένη και ανακατεύω καλά να πάει παντού. Χτυπάω λιγάκι τα αυγά και τα ρίχνω στο τηγάνι ανακατεύοντας συνέχεια. Ανακατεύω καλά μέχρι να ψηθούν τα αυγά και σερβίρω.


Sunday, July 17, 2011

Χρόνια πολλά μαμά!!!


Σήμερα είναι τα γενέθλια της μαμάς μου, δυστυχώς όμως τα γιορτάζουμε χώρια. Δεν μπορώ να γευτώ την τούρτα της, αλλά σκοπεύω να την τιμήσω φτιάχνοντας τη μαρμελάδα που μας έφτιαχνε όταν ήμασταν μικρές. Έπαιρνε ώριμα ροδάκινα, έψηνε τη μαρμελάδα στο φούρνο και την έβαζε σε ένα μεγάλο γυάλινο βάζο κι εμείς κάναμε καταδύσεις με το κουτάλι... Τι ήθελα και μεγάλωσα...

Saturday, July 16, 2011

Άσπροι τοίχοι κάτασπροι

Τρεις αναρτήσεις νωρίτερα εξομολογήθηκα την παντελή μου ανικανότητα να φτιάξω ένα χώρο που να με εμπνέει. Ένα από τα προβλήματά μου είναι ότι το σπίτι μας είναι όλο βαμμένο άσπρο και φοβάμαι την οργή της σπιτονοικοκυράς μου αν το βάψω σε χρώματα που θα μου άρεσαν. Σήμερα η Nester, που λες και κατάλαβε το γρίφο που προσπαθώ να λύσω, ανέβασε ένα ποστ με ιδέες για τέτοιου είδους καταστάσεις. Μου αρέσει πάρα πολύ το στυλ της συγκεκριμένης μπλόγκερ και σίγουρα οι συμβουλές της θα μου φανούν πάρα πολύ χρήσιμες. Μπορείτε να βρείτε το ποστ της εδώ!
Στη φωτογραφία βλέπετε την τραπεζαρία της Nester.
Η αλήθεια είναι ότι αν είχα τέτοια θέα από κάποιο δωμάτιο,
το τελευταίο που θα πρόσεχα είναι οι άσπροι τοίχοι!!!

Thursday, July 14, 2011

Καλοκαίρι στην πόλη

Σε προηγούμενη ανάρτηση περιέγραφα την καθημερινότητά μου στην καλοκαιρινή πόλη. Παραδέχομαι ότι ήμουν λίγο αρνητική. Μερικές φορές είμαστε αρνητικοί με τα πράγματα, γιατί μας λείπει η καλή διάθεση να ασχοληθούμε, να εξερευνήσουμε, να ανακαλύψουμε τι συμβαίνει γύρω μας.

Σήμερα όμως έμαθα πώς από μια τυχαία βόλτα στην αγορά μπορείς να ανακαλύψεις και να ζήσεις μια υπέροχη εμπειρία. Περιδιαβαίνοντας σε γνωστό πολυκατάστημα της οδού Σταδίου, την ώρα που μια φωνή προειδοποιούσε από τα μεγάφωνα ότι το κατάστημα κλείνει σε 5 λεπτά και δεν είχα βρει τίποτε αξιόλογο να ψωνίσω, μια παράξενη μουσική μάς παρέσυρε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Κάνοντας μια στάση στο περίπτερο για νερό, παρατηρούμε από μακριά το μουσικό σύνολο και ο Σ. υποθέτει πως πρόκειται για πλανόδιους μουσικούς. Όμως όχι, ήταν πάρα πολλοί για να είναι πλανόδια μπάντα. Για την ακρίβεια ήταν όνομα και πράμα, η Big Band του Δήμου Αθηναίων: καμιά τριανταριά άτομα, πιάνο, πνευστά, κρουστά, ένας μαέστρος όλο κέφι, γέμισαν το βρωμερό κέντρο της πόλης με συναρπαστικές τζαζ μελωδίες, ενώ μια ομάδα χορευτών ξεσήκωνε τον κόσμο με θεότρελες φιγούρες. Οι περαστικοί σταματούσαν και έκαναν χάζι, κάποιοι τουρίστες το έριξαν στο χορό, ήταν μια φανταστική βραδιά. Να τελικά που μπορείς να βρεις και ενδιαφέροντα πράγματα στην πόλη, και να περάσεις καλά χωρίς ούτε να ξοδευτείς ούτε να πήξεις στην κίνηση της παραλιακής για να δεις λίγο θάλασσα και να ξεγελάσεις τον εαυτό σου.




Συγχωρέστε μου τις φωτογραφίες, είναι βγαλμένες από κινητό χωρίς φλας.
Φυσικά οι περισσότερες είναι θολές, καθώς ήταν αδύνατο
ένας τέτοιος φακός να συλλάβει την ταχύτητα του χορού.

Περισσότερες πληροφορίες για το πολιτιστικό πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων μπορείτε να βρείτε εδώ

Monday, July 11, 2011

Δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω!

Και όχι, δεν έχω μερακλώσει ούτε το έριξα στο τραγούδι. Η άρνηση μετακίνησης αφορά την παρ' ολίγον τρίτη μετακόμισή μας σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια. Και εξηγούμαι: πριν από αρκετό καιρό η υπερήλικη σπιτονοικοκυρά μας, γνωστή και ως έρχομαι-κάθε-μήνα-να-εισπράξω-το-ενοίκιο-για-να-σου-κάνω-έλεγχο, μας ανακοίνωσε ότι προτίθεται να πουλήσει το σπίτι, καθώς την έχει ταλαιπωρήσει πολύ. Η εύλογη απορία μας ήταν σε ποιον, αφού η κρίση έχει χτυπήσει κόκκινο και η θεία το τζακ ποτ φιλαργυρίας και θέλει να δίνει ένα και να παίρνει εκατό. Της ζητήσαμε μόνο να κάνει υπομονή μέχρι το γάμο, γιατί αν είχαμε και μετακόμιση εν μέσω όλου εκείνου του πανικού το πιθανότερο είναι να είχαμε αυτοκτονήσει και να στοιχειώναμε το περί ου ο λόγος διαμέρισμα. Τελικά το δέχτηκε κι έτσι αφού τελείωσε το γαμήλιο νταβαντούρι αρχίσαμε δειλά δειλά να κοιτάμε αγγελίες.
Σκηνές από τη Μεγάλη Μετακόμιση - Ιανουάριος 2010.




Η εμπειρία της αναζήτησης σπιτιού δε μας είναι άγνωστη. Θυμάμαι πόσο πολύ είχαμε ψάξει για να βρούμε το πρώτο μας σπίτι και πώς τελικά το αφήσαμε για να έρθουμε σε αυτό που μένουμε τώρα. Το τελευταίο το βρήκαμε μέσω γνωστών, οπότε ουσιαστικά δεν χρειάστηκε να ψάξουμε καθόλου για σπίτι στην Αθήνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχουμε άγνοια κινδύνου. Τι εννοώ; Βλέπεις την αγγελία που περιγράφει ένα μικρό παλατάκι και παίρνεις τηλέφωνο να μάθεις τιμή. Φυσικά για ευνόητους λόγους σχεδόν κανένας δε γράφει το ενοίκιο που ζητά πάνω στην αγγελία -εκτός αν πρόκειται για ημιυπόγειο διαμέρισμα και το μόνο του πλεονέκτημα είναι η χαμηλή τιμή. Ρωτάς λοιπόν την τιμή και σου πέφτουν τα μαλλιά. 

Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις βολεύει η τιμή αλλά δε βολεύει το διαμέρισμα. Είδαμε ένα σπίτι σε εξαιρετική τιμή, του οποίου όμως η κουζίνα και το μπάνιο ήταν αρχαιολογικής αξίας και τα δύο δωμάτια είχαν σχήμα τραπεζίου, αν θυμάστε καθόλου από γεωμετρία. 
Σε μια άλλη περίπτωση ενδιαφέρουσας αγγελίας καλώ τον αριθμό και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
- Καλησπέρα σας, τηλεφωνώ για το διαμέρισμα που νοικιάζετε. 
- Μάλιστα. Τι ακριβώς θέλετε να μάθετε; 
- Μπορείτε να μου πείτε το ενοίκιο που ζητάτε;
- Απορώ γιατί όλοι μου κάνουν αυτή την ερώτηση! (Εδώ παθαίνω το πρώτο σοκ.) Πρέπει να έρθετε να το δείτε για να εκτιμήσετε πόσο ωραίο είναι το σπίτι και να καταλάβετε ότι η τιμή του είναι λογική.
- Ναι, αλλά αν εγώ δεν μπορώ να το πληρώσω;
- Ε, ναι, σωστό κι αυτό. Θα μείνετε πολλά άτομα; (Δεύτερο χτύπημα. Ναι, θα φέρω και τους τριανταεφτά φίλους μου που ήρθαμε μαζί από το Ουζμπεκιστάν).
- Όχι, εγώ με τον άντρα μου μόνο. 
- Τι δουλειά κάνετε; (Ούτε η εφορία τέτοιο πράγμα).
Ταλαντεύομαι λίγο για το αν θα πρέπει να απαντήσω "Θηριοδαμαστής και βοηθός ταχυδακτυλουργού", αλλά τελικά της απαντώ ειλικρινά και ακούω επιφωνήματα ενθουσιασμού. Συνεχίζω:
- Εμ, πότε μπορούμε να δούμε το σπίτι; 
- Ααα, όποτε θέλετε, εγώ μένω ακριβώς από κάτω! (Τελειωτικό χτύπημα).
- Τουτ, τουτ, τουτ, τουτ, τουτ...
Μετά τη μουρλή που έρχεται μία φορά το μήνα για καφέ από την Κόρινθο, το μόνο που μου έλειπε ήταν να έχω τη σπιτονοικοκυρά μου από κάτω. Παίρνω τη μουρλή τηλέφωνο:
- Θέλετε ακόμα να πουλήσετε το σπίτι;
- Εεεμ, μάλλον είναι κακή εποχή για να το πουλήσω τώρα. (Σώπα καλέ, γιατί το λες αυτό;;;)
- Οπότε δε σας πειράζει να μείνουμε κάνα χρόνο ακόμα;
- Όχι όχι, καθόλου.Ούτε θέλω αύξηση ενοικίου.
Αυτό σου έλειπε, μουρμουρίζω, όταν όλοι διαπραγματεύονται μείωση να ζητήσεις κι άλλα λεφτά. 
Το καλό είναι ότι η μετακόμιση αναβάλλεται και αισίως μπορούμε να αρχίσουμε τις διακοπές μας. Καλό καλοκαίρι!

Sunday, July 10, 2011

Καλοκαιρινές αναμνήσεις

Αυτές τις μέρες έπεσε πολλή κούραση και ξενύχτι, καθώς ήμασταν καλεσμένοι σε δύο γάμους δύο συνεχόμενες μέρες. Όντας σε μια κατάσταση μεταξύ μεσημεριανής χαύνωσης και πονοκεφάλου από το ποτό, έπεσε το μάτι μου σε ένα γνώριμο σκηνικό αλλοτινών εποχών. Η Rachel του Small Notebook πήρε για τα παιδάκια της μια μικροσκοπική πλαστική πισίνα -μάλλον σε λεκάνη φέρνει πιο πολύ- που με ταξίδεψε σε μια πολύ μακρινή ανάμνηση. 

Καλοκαίρι στη Χαλκιδική, σε ένα εξοχικό (;) καλύβι που δεν είχε ακόμα κανονικό μπάνιο με ντουζιέρα και τα συναφή, η μαμά μου κάθε μέρα γέμιζε μια μεγάλη λεκάνη με το λάστιχο και την άφηνε καναδυό ώρες στην αυλή, να τη βλέπει ο ήλιος. Ώσπου να γυρίσουμε από τη θάλασσα το νεράκι είχε σχεδόν κοχλάσει και ήταν πανέτοιμο για το υπαίθριο μπάνιο μας. Είπατε κάτι για ηλιακό θερμοσίφωνα; Αλήθεια, πόσο να ήμασταν τότε; Πέντε, έξι χρονών; Τότε που μας ένοιαζε μόνο πώς θα το σκάσουμε από το μεσημεριανό σιωπητήριο και θα πάμε για παγωτό. Ωραίες εποχές.

Θα ήθελα πολύ να στολίσω αυτή την ανάρτηση με μια παλιά φωτογραφία, δυστυχώς όμως όλες μου οι παιδικές φωτογραφίες βρίσκονται αρκέτά χιλιόμετρα μακριά, ξέρετε, μέσα σε εκείνα τα μεγάλα άλμπουμ της δεκαετίας του '80 με τα ζωγραφιστά παιδάκια απ' έξω. 

Thursday, July 7, 2011

Η Σπανακοτυρόπιτα του Πανικού

ΣΥΝΤΑΓΗ; Μα πώς; Ξεμείναμε από ιδέες για ποστ και το ρίξαμε στη μαγειρική; Όχι, απλώς ήμουν λίγο πολυάσχολη και κάπου μέσα στο τρέξιμο πρόλαβα κι έφτιαξα μια υπέροχη πίτα. Όσοι ενδιαφέρεστε, δοκιμάστε την! 
Μύριζε τόσο ωραία ώστε πρώτα τη δοκιμάσαμε
και ύστερα σκεφτήκαμε να βγάλουμε φωτογραφία!

Σπανακοτυρόπιτα του Πανικού

Υλικά

Αααααα, κρουαζιέρα θα σε πάάάωωωω!!

Όχι, δε θα πάμε ακριβώς κρουαζιέρα, αλλά είμαι κατενθουσιασμένη γιατί μόλις κλείσαμε εισιτήρια για Καραϊβική! Στο κλίμα της ημέρας λοιπόν, από το πρωί με έχει πιάσει ένας τραγουδιστικός οίστρος, Beach Boys, Bob Marley και όλα τα σχετικά.

Αφιερωμένα λοιπόν
   
Το δεύτερο είναι κομματάκι άσχετο, αλλά παραμένει από τα αγαπημένα μου κομμάτια των Beach Boys.

Sunday, July 3, 2011

Μμμμ... καφές!!

Στο γάμο μας πήραμε διάφορα δώρα, κάποια πολύ ωραία και κάποια, εμμμ, όχι και τόσο πετυχημένα. Υπήρξε όμως ένα δώρο που άλλαξε τη ζωή μας. Καλά, ίσως υπερβάλλω λίγο, πάντως έκανε την καθημερινότητά μας λίγο διαφορετική. 

Ο Σ. έχει πολλές δεξιότητες. Το να κάνει καφέ δεν είναι μία από αυτές. Όταν για έναν ολόκληρο χειμώνα ξυπνούσε νωρίτερα από μένα και έτσι έβαζε αυτός την καφετιέρα, σταμάτησα να πίνω καφέ φίλτρου και ξεκίνησα τον νες. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, ο καφές που έκανε με πείραζε στο στομάχι. Φυσικά μπορούσε κανείς να καταλάβει με την πρώτη ματιά αν είχε κάνει καφέ, από τη σκόνη που ήταν σπαρμένη γύρω από την καφετιέρα, γιατί βαριόταν να πάρει ένα κουτάλι και τον έριχνε από το βάζο.

Saturday, July 2, 2011

Once in a lifetime destinations

Photo by Cuba Gallery
Εδώ και καιρό προσπαθώ να ετοιμάσω ένα γαμήλιο ταξίδι. Το πρόβλημα είναι το εξής: γενικά δεν έχουμε ταξιδέψει πολύ. Την τελευταία φορά που πήγαμε εξωτερικό ήταν στο Λονδίνο το 2005. Επιπλέον, πιθανότατα θα αργήσουμε πολύ να κάνουμε άλλο ταξίδι και το μπάτζετ μας δεν μας επιτρέπει πάρα πολλά έξοδα. Όταν λοιπόν σκέφτεσαι ότι πιθανόν να μην αξιωθείς να ταξιδέψεις ξανά σε μακρινό προορισμό, δεν έχεις προλάβει όμως ακόμα να δεις τον κόσμο, τι κάνεις; Σε ποια ήπειρο να πρωτοπάς και τι να προτιμήσεις; Πόλη, επαρχία, βουνό, θάλασσα, κρύο ή ζέστη; Αν μπορούσες σε όλη σου τη ζωή να πας μόνο ένα ταξίδι, ποιο θα ήταν αυτό;