Tuesday, November 22, 2011

Μαμά;


Τελικά είναι πολύ παράξενο. Ίσως φταίει που είμαι από τις πολύ τυχερές και έχω μια πολύ καλή εγκυμοσύνη: μιλάμε για συμπτώματα μηδέν. Η σούπερ όσφρηση μού κράτησε 3-4 εβδομάδες, κατά τις οποίες κάθε φορά που άναβα το φούρνο μπορούσα να μυρίσω τι είχα μαγειρέψει το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Δεν είχα ούτε ζαλάδες ούτε αναγούλες, ούτε πονάκια ούτε συσπάσεις. Το μόνο σπαστικό είναι ότι μετά από ένα εικοσάλεπτο ορθοστασίας παίρνει φωτιά το δεξί μου πόδι -μόνο το δεξί, δεν είναι περίεργο; Το μόνο πράγμα που μου θυμίζει ότι περιμένω μωρό είναι η κοιλίτσα που άρχισε σιγά σιγά να στρογγυλεύει επικίνδυνα, και το γεγονός ότι μπορώ να ανταγωνιστώ πλέον τις "πλαστικές" ξανθιές με τα σιλικονάτα "μπαλκόνια"! Είναι κακό που ξεχνάω ότι είμαι έγκυος; Είμαι μια κακή μέλλουσα μητέρα που ξεχνάω το σημαντικότερο πράγμα που μου συμβαίνει; Θα προλάβω να το χωνέψω ότι θα γίνουμε τρεις, ή θα με πιάσουν οι πόνοι  ξαφνικά και στο μαιευτήριο θα μου δώσουν ένα πακέτο που θα είναι το παιδί μου; Πότε ακριβώς αρχίζουμε να αισθανόμαστε μητέρες;
Φυσικά είμαι απίστευτα ευτυχισμένη για το γεγονός, έρχονται στιγμές που χαϊδεύω την κοιλιά μου και σκέφτομαι πώς να αισθάνεται το μικροσκοπικό ανθρωπάκι μας εκεί μέσα. Αναρρωτιέμαι πώς θα είναι, αν θα πάρει τα χούγια του μπαμπά του ή τα δικά μου, τι είδους προσωπικότητα θα έχει τέλος πάντων, ξέρετε, πριν αρχίσει να το επηρεάζει η ανατροφή και τα λοιπά. Αλλά τις υπόλοιπες ώρες απλά το ξεχνάω και συνεχίζω τη ζωή μου όπως ήταν. Ίσως αυτό να είναι και ένας αμυντικός μηχανισμός, να προλάβω να ζήσω λίγο ακόμα έχοντας μόνο την ευθύνη του εαυτού μου, πριν  έρθει το μπομπιράκι μας και ανατρέψει τα πάντα.

Thursday, November 17, 2011

Coming this spring...

Μέσα στο γενικότερο κλίμα απαισιοδοξίας που επικρατεί στη χώρα αναζητούσα επίμονα μια ακτίνα ελπίδας, ένα λόγο να ονειρευομαι καλύτερες μερες. Κι εκεί που νόμιζα ότι τα ξέρω όλα, τελικά ανακάλυψα ότι δεν ήξερα τι μου γινεται. Συγκεκριμένα τι γίνεται μέσα μου! Γιατί παρόλο που ήμουν σίγουρη ότι για τα διαρκή νεύρα που είχα έφταιγε ο άντρας μου -και μαντεψτε ποιος την πλήρωνε για αυτά τα νεύρα!- τελικά αποδείχτηκε ότι υπαιτιος ήταν κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας, κάποιος που δεν έχω γνωρίσει ακόμα! Ε, ναι λοιπόν, περιμένουμε ένα μικρό ανθρωπακι να γεμίσει τη ζωή μας και το σπίτι μας! Κύριε πελαργε σας δίνουμε διορία μέχρι το Μάιο, ούτε ώρα παραπάνω!

Tuesday, November 8, 2011

H θεωρία της σχετικότητας

Από τις τέσσερις (;) διαστάσεις πιθανότατα η πιο σχετική είναι αυτή του χρόνου. Όταν πρέπει να πάμε στη δουλειά, ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα με αποτέλεσμα μονίμως να αργούμε. Από την άλλη, όταν μας λένε ότι σε δύο λεπτά / ώρες / τέρμινα θα γίνει κάτι που περιμένουμε με αγωνία, ο χρόνος λες και οκταπλασιάζεται και δεν περνά με τίποτα... Τι θα γίνει,άτιμο ρολόι; Θα σκάσω από την αναμονή! Θες να σκάσω;;;