Τέρμα η γκρίνια λοιπόν. Η ζωή συνεχίζεται, καθόλου άσχημα μπορώ να πω, μια και το καινούριο σπίτι έχει αρχίσει να μοιάζει με σπίτι. Το κάθε πράγμα βρήκε τη θέση του και τώρα απομένει να κάνω έναν χάρτη για τον Σ. γιατί πριν από κανένα μήνα έφαγε μισή ώρα για να βρει πού βάζουμε τα καλαμάκια (αυτά για τον καφέ, όχι τα σουβλάκια). Το μπαλκόνι μας είναι πολύ ωραίο, απ'τα ψηλά (4ος) πήγαμε στα πιο ψηλά (7ος) και εκεί που ανοίγουν οι πολυκατοικίες μπορείς να δεις στο βάθος θάλασσα. Οι γλαστρούλες μου έχουν πάθει ένα σοκ από τη μετακόμιση, αλλά φαντάζομαι θα συνηθίσουν. Εδώ συνήθισα εγώ!
Από τα χάιλαϊτς της σεζόν μπορώ να πω ότι ήταν η ίδια η άνοιξη, που είναι και η αγαπημένη μου εποχή. Από τις μέρες που γλυκαίνουν τα βράδια και ανθίζουν οι πασχαλιές. Άνθισαν τα γιασεμιά μου, έβγαλαν φυλλαράκια τα δέντρα στον δρόμο, ενώ έτυχε να περπατάμε ένα βράδυ στην Ηλιούπολη και να μοσχοβολούν οι ανθισμένες λεμονιές και την ώρα που ο Σ. έψαχνε τη στάση του μετρό εγώ ακολουθούσα τη μύτη μου.
Φυσικά οι καλύτερες στιγμές ήταν όταν ήρθαν αγαπημένοι μας φίλοι για μερικές μέρες. Εδώ αφήνω τις φωτογραφίες να πουν τι όμορφα περάσαμε.
