Monday, March 7, 2011

Τα ελαττώματά μου, παρτ του

Ένα άλλο ελάττωμά μου είναι η αναποφασιστικότητα. Αλλά δεν είμαι απλώς αναποφάσιστο άτομο, δηλαδή δεν είμαι απλώς αυτή που μπαίνει σε ένα μαγαζί και ταλαιπωρεί την πωλήτρια για ένα τέταρτο, ώσπου να αποφασίσει ποιο καλαθάκι για τα σκουπίδια της τουαλέτας της αρέσει περισσότερο. Όοοοοχι, δεν είμαι εγώ αυτή. Εγώ είμαι εκείνη που αφού βασάνισε την πωλήτρια για ΤΡΙΑ τέταρτα μέχρι να καταλήξει στο επίμαχο καλαθάκι, γυρίζει την άλλη μέρα το πρωί για να το αλλάξει, επειδή τελικά δεν πήγαινε με τις πετσέτες του μπάνιου της. Εν ολίγοις, είμαι μια καταστροφή για τους απανταχού καταστηματάρχες, ο τύπος του ανθρώπου που σύσσωμος ο εμπορικός κόσμος καταριέται κάθε βράδυ προτού πέσει για ύπνο.

Θα μου πείτε, είναι τόσο σημαντικό το καλαθάκι της τουαλέτας; Ή μήπως το σπίτι σου είναι τόσο άψογα διακοσμημένο, ώστε ένα καλαθάκι σε λάθος χρώμα θα αποτελούσε αισθητικό βδέλυγμα; Η απάντηση είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Απλώς εγώ αλλάζω γνώμη κάθε λεπτό. Ή κάθε δευτερόλεπτο.

Όταν έκλεισα το νυφικό μου, το οποίο ασφαλώς είναι το πιο ακριβό φόρεμα που θα αποκτήσω σε όλη μου τη ζωή, θεωρώ ότι έκανα κατόρθωμα. Φυσικά άλλαξα γνώμη αργότερα, αλλά η παραγγελία είχε σταλεί στο εξωτερικό και η προκαταβολή είχε δοθεί, ειδάλλως ακόμα θα έψαχνα. Εξυπακούεται ότι ήδη έχω μετανιώσει για τα παπούτσια και για τα προσκλητήρια που πήρα -τα τελευταία δεν τα έχω παραλάβει ακόμα, αλλά το μετάνιωσα. Τελικά κανείς δε βγάζει άκρη μαζί μου, ούτε εγώ η ίδια.
Ζητείται επειγόντως ψυχίατρος να με αναλάβει. Παρακαλώ θερμά να προσφερθεί μόνο ένας για να μη χρειαστεί να διαλέξω.