Saturday, August 22, 2009

Δέκα μέρες στο νησί




Εδώ και δέκα μέρες βρίσκομαι στο νησί που δουλεύει η αδελφή μου για το καλοκαίρι. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με περιγραφές, μολονότι είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύω στο Αιγαίο, και αυτό γιατί δεν θα σταματήσω να γκρινιάζω για την χυδαία εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, την τέλεια εκμετάλλευση των τουριστών και -μέσα σε όλα- το επίμονο μελτέμι του Αυγούστου (γενικά τα πάω καλά με τον αέρα, αλλά εδώ και 10 μέρες έχει συνέχεια 7 μποφόρ).
Οι ιδανικές διακοπες είναι μακριά από τον πολιτισμό. Τηλεόραση, ειδήσεις, εφημερίδες, δουλειά, όλα αυτά τα αποφεύγω επιμελώς προσπαθώντας να βιώσω έστω και για λίγες μέρες τη μακαριότητα της άγνοιας. Εκείνο που απολαμβάνω βέβαια είναι ένα ωραίο βιβλίο. Μέχρι στιγμής τελειώνω το τρίτο βιβλίο και με περιμένει τέταρτο. Έχουμε και λέμε:
1) Περί Θανάτου του Ζοζέ Σαραμάγκου (έχω μια τρελή αδυναμία στον συγκεκριμένο συγγραφέα)
2) Μικρές Αναμνήσεις του Ζοζέ Σαραμάγκου
3)Αμίλητα, Βαθιά Νερά της Ρέας Γαλανάκη και σε 25 σελίδες ξεκινάω το
4) Περί Φωτίσεως (ναι, κι αυτό του Σαραμάγκου είναι!)
Μάλιστα με έπιασε τέτοιος οίστρος που σχεδιάζω στο μυαλό μου μια κριτική για το Περί Θανάτου. Το μικρόβιο της φιλολόγου, βλέπετε. Βέβαια δεν πρόκειται για σοβαρή κριτική μια και φαίνεται γελοίο να γράφει κανείς κριτική για ένα λογοτεχνικό βιβλίο που διαβάζει από μετάφραση, χωρίς να γνωρίζει σε ποιο βαθμό το κείμενο βελτιώνεται ή υποβαθμίζεται από την ικανότητα ή αδεξιότητα του μεταφραστή. Τι θα κάνατε στη θέση μου;