Monday, February 14, 2011

Τα ελαττώματά μου, παρτ ουάν

Συνήθως έχω μια καλή δικαιολογία για ό,τι κάνω, νομίζω όμως πως ήρθε η ώρα να βάλω στην άκρη τις δικαιολογίες και να δω τα πράγματα όπως είναι. Από καιρό ήθελα να αλλάξω κάποια πράγματα στη ζωή μου και μονίμως το άφηνα για αύριο. Ένα από τα πράγματα αυτά είναι -ναι, το καταλάβατε ήδη- η αναβλητικότητά μου. Την παροιμία για αυτόν που δε θέλει να ζυμώσει την ξέρετε. Ε, όταν δε θέλω να ζυμώσω μπορώ να κοσκινίσω όλο το αλεύρι που έχω στο σπίτι, να βρω τη μαγιά, να τακτοποιήσω το συρτάρι που βάζω τη μαγιά και το οποίο ανοίγω καθημερινά αλλά δεν τακτοποιώ ποτέ, με την ευκαιρία να πλύνω όλα τα ντουλάπια της κουζίνας, αλλά το ριμάδι το ψωμί δεν θα το ζυμώσω ποτέ.

Αυτό ισχύει για πολλές από τις υποχρεώσεις μου, με αποτέλεσμα τα πάντα να μένουν πίσω. Αυτή τη στιγμή έχω να παραδώσω τρία άρθρα μεταφρασμένα. Το ένα έχει μεταφραστεί και διορθωθεί κατά το ήμισυ. Τα άλλα μαζεύουν σκόνη.
Η κατάστασή μου χειροτερεύει λόγω της εξάρτησής μου από τον υπολογιστή. Μπορώ να χαζεύω όλη τη μέρα on line και, όταν ξαφνικά πάρει τηλέφωνο ο Σ. για να μου πει ότι έρχεται από τη δουλειά,να τρέχω να μαγειρέψω, να στρώσω το κρεβάτι και να πλύνω κανένα πιάτο για να μη με χωρίσει την ακαμάτρα. Η συνέχεια στο επόμενο επεισόδιο. Τώρα πρέπει να φτιάξω μια σπανακόπιτα, γιατί το τυρί το αγόρασα παραπροχτές και θα χαλάσει.