Και όχι, δεν έχω μερακλώσει ούτε το έριξα στο τραγούδι. Η άρνηση μετακίνησης αφορά την παρ' ολίγον τρίτη μετακόμισή μας σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια. Και εξηγούμαι: πριν από αρκετό καιρό η υπερήλικη σπιτονοικοκυρά μας, γνωστή και ως έρχομαι-κάθε-μήνα-να-εισπράξω-το-ενοίκιο-για-να-σου-κάνω-έλεγχο, μας ανακοίνωσε ότι προτίθεται να πουλήσει το σπίτι, καθώς την έχει ταλαιπωρήσει πολύ. Η εύλογη απορία μας ήταν σε ποιον, αφού η κρίση έχει χτυπήσει κόκκινο και η θεία το τζακ ποτ φιλαργυρίας και θέλει να δίνει ένα και να παίρνει εκατό. Της ζητήσαμε μόνο να κάνει υπομονή μέχρι το γάμο, γιατί αν είχαμε και μετακόμιση εν μέσω όλου εκείνου του πανικού το πιθανότερο είναι να είχαμε αυτοκτονήσει και να στοιχειώναμε το περί ου ο λόγος διαμέρισμα. Τελικά το δέχτηκε κι έτσι αφού τελείωσε το γαμήλιο νταβαντούρι αρχίσαμε δειλά δειλά να κοιτάμε αγγελίες.
 |
Σκηνές από τη Μεγάλη Μετακόμιση - Ιανουάριος 2010.
|
Η εμπειρία της αναζήτησης σπιτιού δε μας είναι άγνωστη. Θυμάμαι
πόσο πολύ είχαμε ψάξει για να βρούμε
το πρώτο μας σπίτι και πώς τελικά το αφήσαμε για να έρθουμε σε αυτό που μένουμε τώρα. Το τελευταίο το βρήκαμε μέσω γνωστών, οπότε ουσιαστικά δεν χρειάστηκε να ψάξουμε καθόλου για σπίτι στην Αθήνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχουμε άγνοια κινδύνου. Τι εννοώ; Βλέπεις την αγγελία που περιγράφει ένα μικρό παλατάκι και παίρνεις τηλέφωνο να μάθεις τιμή. Φυσικά για ευνόητους λόγους σχεδόν κανένας δε γράφει το ενοίκιο που ζητά πάνω στην αγγελία -εκτός αν πρόκειται για ημιυπόγειο διαμέρισμα και το μόνο του πλεονέκτημα είναι η χαμηλή τιμή. Ρωτάς λοιπόν την τιμή και σου πέφτουν τα μαλλιά.
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις βολεύει η τιμή αλλά δε βολεύει το διαμέρισμα. Είδαμε ένα σπίτι σε εξαιρετική τιμή, του οποίου όμως η κουζίνα και το μπάνιο ήταν αρχαιολογικής αξίας και τα δύο δωμάτια είχαν σχήμα τραπεζίου, αν θυμάστε καθόλου από γεωμετρία.
Σε μια άλλη περίπτωση ενδιαφέρουσας αγγελίας καλώ τον αριθμό και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
- Καλησπέρα σας, τηλεφωνώ για το διαμέρισμα που νοικιάζετε.
- Μάλιστα. Τι ακριβώς θέλετε να μάθετε;
- Μπορείτε να μου πείτε το ενοίκιο που ζητάτε;
- Απορώ γιατί όλοι μου κάνουν αυτή την ερώτηση! (Εδώ παθαίνω το πρώτο σοκ.) Πρέπει να έρθετε να το δείτε για να εκτιμήσετε πόσο ωραίο είναι το σπίτι και να καταλάβετε ότι η τιμή του είναι λογική.
- Ναι, αλλά αν εγώ δεν μπορώ να το πληρώσω;
- Ε, ναι, σωστό κι αυτό. Θα μείνετε πολλά άτομα; (Δεύτερο χτύπημα. Ναι, θα φέρω και τους τριανταεφτά φίλους μου που ήρθαμε μαζί από το Ουζμπεκιστάν).
- Όχι, εγώ με τον άντρα μου μόνο.
- Τι δουλειά κάνετε; (Ούτε η εφορία τέτοιο πράγμα).
Ταλαντεύομαι λίγο για το αν θα πρέπει να απαντήσω "Θηριοδαμαστής και βοηθός ταχυδακτυλουργού", αλλά τελικά της απαντώ ειλικρινά και ακούω επιφωνήματα ενθουσιασμού. Συνεχίζω:
- Εμ, πότε μπορούμε να δούμε το σπίτι;
- Ααα, όποτε θέλετε, εγώ μένω ακριβώς από κάτω! (Τελειωτικό χτύπημα).
- Τουτ, τουτ, τουτ, τουτ, τουτ...
Μετά τη μουρλή που έρχεται μία φορά το μήνα για καφέ από την Κόρινθο, το μόνο που μου έλειπε ήταν να έχω τη σπιτονοικοκυρά μου από κάτω. Παίρνω τη μουρλή τηλέφωνο:
- Θέλετε ακόμα να πουλήσετε το σπίτι;
- Εεεμ, μάλλον είναι κακή εποχή για να το πουλήσω τώρα. (Σώπα καλέ, γιατί το λες αυτό;;;)
- Οπότε δε σας πειράζει να μείνουμε κάνα χρόνο ακόμα;
- Όχι όχι, καθόλου.Ούτε θέλω αύξηση ενοικίου.
Αυτό σου έλειπε, μουρμουρίζω, όταν όλοι διαπραγματεύονται μείωση να ζητήσεις κι άλλα λεφτά.
Το καλό είναι ότι η μετακόμιση αναβάλλεται και αισίως μπορούμε να αρχίσουμε τις διακοπές μας. Καλό καλοκαίρι!
