Sunday, December 18, 2011

Fetus, fetus in my womb ...

Το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί είναι αν θα κάνω αγόρι ή κορίτσι. Όχι, δεν το είπα καλά. Το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί είναι αν ο γιατρός θα πει "θα κάνετε αγόρι" ή "θα κάνετε κορίτσι". Εκείνο όμως που με καίει και με τσουρουφλίζει είναι να πει επιτέλους κάτι από τα δύο! Στον πρώτο μεγάλο υπέρηχο έκανε μια πρόβλεψη αλλά το τοπίο ήταν ακόμα θολό και οι πιθανότητες 60-40. Είχα τόση αγωνία για τον επόμενο υπέρηχο που νόμιζα ότι η καρδιά μου θα σπάσει. Και πηγαίνουμε ξανά στο γιατρό και βλέπουμε το μωρό να έχει διπλωθεί στα τρία (!), να έχει σταυρώσει και τα πόδια και να μη μας αφήνει ούτε μια μικρή χαραμάδα να κρυφοκοιτάξουμε. Ο Σ. λέει ότι αν είναι κορίτσι αυτό είναι πολύ καλό. Εγώ, όμως, ως φύσει περίεργος άνθρωπος δεν μπορώ να αντέξω τόση αγωνία!

Μερικοί με ρώτησαν γιατί κάνω έτσι. Η μαμά μου δηλώνει ότι εφόσον εκείνη την εποχή οι γυναίκες περίμεναν εννέα μήνες για να μάθουν αν το παιδάκι τους θα κατουράει όρθιο ή καθιστό, μπορώ να το αντέξω κι εγώ. Κι όμως, δεν μπορώ. Θέλω να μάθω αν θα του πάρω σαλιάρες με μπαλαρίνες ή με αυτοκινητάκια. Αν το φορμάκι του θα γράφει "dad's favorite girl" ή "mama's boy". Αν θα παίζουμε με κουζινικά ή με νεροπίστολα. Οι εννέα μήνες της εγκυμοσύνης μπορεί να είναι αρκετοί για να φτιαχτεί ένα μωρό, για τη μαμά και τον μπαμπά όμως είναι πολύς καιρός. Και για να περάσει πιο γρήγορα αυτός ο καιρός αρχίζουν να ονειρεύονται. Και από τα όνειρα αυτά λείπει μια μικρή αλλά σημαντική λεπτομέρεια: το πρόσωπο του πρωταγωνιστή...

No comments: