Thursday, September 22, 2011

America, America: Τα παράξενα

Πριν επιστρέψουμε ακόμη στα πάτρια εδάφη σκεφτόμουν πως θα ήθελα να γράψω μια ανάρτηση με όλα τα παράξενα που είδαμε, παράξενα για μας φυσικά, γιατί για τους Αμερικάνους είναι απλώς η καθημερινότητά τους. Έχω ήδη αναφερθεί στα κλιματιστικά και στη χρήση τους. Ήταν απίστευτο. ΟΛΟΙ οι χώροι κλιματίζονταν, τα κλιματιστικά ήταν σε λειτουργία ακόμη και τις μέρες που είχε απίστευτη δροσιά -και τις μέρες του τυφώνα- και δούλευαν σε πολικές θερμοκρασίες. Για να καταλάβετε τι εννοώ, φανταστείτε ότι βρίσκεστε στο δρόμο και κάνει ζέστη. Έχετε λιώσει στον ιδρώτα και ονειρεύεστε ένα παγωμένο λάττε. Μπαίνετε στα Starbucks και από το κρύο το μόνο που τολμάτε να ξεστομίσετε είναι ότι θέλετε έναν καυτό καφέ φίλτρου!!

Φυσικά όλη αυτή η διαφορά θερμοκρασίας ανοιχτών - εσωτερικών χώρων είχε ως αποτέλεσμα τις τελευταίες μέρες να με πιάσει ένα τρομερό σινάχι. Κανένα πρόβλημα. Πεταχτήκαμε κατά τις 11.30 το βράδυ στο σούπερ μάρκετ και πήραμε Comtrex. Πόσα παράξενα εντοπίσατε στην προηγούμενη πρόταση; Και, ας το παραδεχτώ, ότι υπάρχουν μαγαζιά ανοιχτά όλο το 24άωρο το ξέρουν όλοι από τις ταινίες. Πόσοι όμως από σας έχετε μπει σε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ που για κάποιο φαινομενικά ανεξήγητο λόγο γράφει απ' έξω "Pharmacy" και τα ράφια με τα φάρμακα είναι πολύ περισσότερα από τα ράφια με τα τρόφιμα; Μιλάμε για διαδρόμους με ραφιέρες σούπερ μάρκετ και πάνω φάρμακα, τα οποία φυσικά ψωνίζεις με το καλαθάκι σου! Και σ' αυτή τη χώρα, που αγοράζεις φάρμακα στο σούπερ μάρκετ, για να αγοράσεις φακούς επαφής χρειάζεται συνταγή γιατρού!!!

Η Madison Avenue την ημέρα του τυφώνα.

Αν έχετε ταξιδέψει στην Ευρώπη, ή σε κάποια πολιτισμένη χώρα τελοσπάντων, θα έχετε προσέξει ασφαλώς πόσο διαφορετική είναι η συμπεριφορά των οδηγών προς τους πεζούς. Αν βρίσκεσαι στη Βόρεια Ευρώπη και πας να περάσεις από μια διάβαση, είσαι ιερός σαν τις αγελάδες στην Ινδία. Και μόνο στην υποψία ότι θέλεις να περάσεις απέναντι, σταματάνε όλοι και περιμένουν ώσπου να διασχίσεις το δρόμο. Το ίδιο ισχύει και στην Αμερική. Εμείς όμως, μαθημένοι στα ελληνικά δεδομένα, που όταν κάποιος σου κάνει τη χάρη να σε αφήσει να περάσεις πρέπει να γίνεις ατμός και να διασχίσεις το δρόμο αστραπιαία, πριν προλάβει να ξαναβρεί το συμπλέκτη και σε πετύχει κάπου στα μισά, όταν βρισκόμαστε σε τέτοιου είδους συνθήκες τρέχουμε σαν παλαβοί. Αντίστοιχα, όταν είμαστε μέσα σε όχημα που έχει σταματήσει για να περάσουν οι πεζοί, οι οποίοι ομολογουμένως περπατούν με ταχύτητα μικρότερη εκείνης των αγελάδων που λέγαμε, χρησιμοποιούμε απαραιτήτως όσες ακατάλληλες εκφράσεις περιλαμβάνονται στο λεξιλόγιό μας. Βέβαια, επειδή είμαστε Έλληνες και διασκεδάζουμε με μικροπράγματα, μπορούμε να στεκόμαστε με τις ώρες κοντά στη διάβαση και να καθυστερούμε τους διερχόμενους οδηγούς προσποιούμενοι ότι θέλουμε να περάσουμε. Να δείτε πως θα αλλάξει κι εκεί η συμπεριφορά των οδηγών μετά από λίγο...

Πιστωτική κάρτα δέχονται παντού. Εξαιτίας ενός μπλεξίματος με τα μετρητά και τις κάρτες ανάληψης, για κάποιες μέρες είχαμε μόνο την πιστωτική. Έχω αγοράσει ακόμη και νερό από το ψιλικατζίδικο με κάρτα. Το μόνο που ήθελα να πάρουμε και δεν δέχονταν πιστωτική ήταν οι πάγκοι με τα hot dog. Τελικά δε φάγαμε. Τι να το κάνεις όμως; Αν κρίνω από το λογότυπο στην ομπρελίτσα τους, δεν είναι κάτι που δεν μπορώ να δοκιμάσω στην Ελλάδα!!


Όπως ίσως θα έχετε ακούσει, η Αμερική είναι η χώρα της υπερβολής. Εκτός από τα τεράστια κτίρια, που, όπως και να το κάνουμε, είναι αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής, η υπερβολή αυτή επεκτείνεται και σε πολλούς άλλους τομείς. Καταρχάς, στο φαγητό. Οι μερίδες είναι τεράστιες. Το μεσαίο μέγεθος αναψυκτικού στα McDonald's -και λίγο πολύ σε όλα τα fast food- είναι 621 ml! Αυτό της φωτογραφίας είναι το μικρό (!!!) και σας διαβεβαιώ ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρετε να το πιείτε και να μην πρηστεί το στομάχι σας.

Σύγκριση με πακέτο τσιγάρων- ένα από τα τελευταία μας προτού το κόψουμε οριστικά.

Φυσικά η υπερβολή στο φαγητό και στο ποτό έχει άμεσο αντίκτυπο και στα νούμερα των ρούχων. Εγώ εδώ φοράω small στις μπλούζες και οπωσδήποτε medium ή μεγαλύτερο στα παντελόνια (Μεσογειακή γυναίκα, είπαμε!). Εκεί οπωσδήποτε x-small σε μπλουζάκια και σε παντελόνι νούμερο 6 χαλαρά!!! Από την άλλη, τα νούμερα των παπουτσιών παραπέμπουν πολύ έντονα στα δικά μας παιδικά. Εγώ φοράω το 6!!

Έτσι είναι οι διακόπτες για το φως.

Και τώρα με το συμπάθειο, αλλά θα αναφερθώ στο πιο ιδιαίτερο δωμάτιο του σπιτιού και στο πιο -με το συμπάθειο- είδος υγιεινής. Οι τουαλέτες στην Αμερική εξωτερικά μοιάζουν λίγο με εκείνες στην Αγγλία. Μ' άλλα λόγια για να τραβήξεις το καζανάκι γυρίζεις το λεβιέ. Αυτή είναι και η μοναδική τους ομοιότητα -πέρα από το σχήμα που νομίζω ότι δεν χωράει ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Όταν όμως είσαι στην Αμερική και γυρίζεις τον συγκεκριμένο λεβιέ, ξαφνικά η λεκάνη ΓΕΜΙΖΕΙ νερό, τόσο πολύ που νομίζεις ότι θα ξεχειλίσει και αρχίζεις να προσεύχεσαι και να ψάχνεις τη σφουγγαρίστρα. Αφού φουλάρει σχεδόν ως επάνω, μετά ως διαμαγείας τραβάει το νερό κάτω και δοξάζεις τον Πανάγαθο που αποτράπηκε η πλημμύρα.
Φανταστείτε το νερό να ανεβαίνει επικίνδυνα...


Και η εντελώς άχρηστη πληροφορία της ημέρας (όχι ότι οι άλλες είναι χρήσιμες, αλλά λέμε τώρα!): ο μέσος Αμερικάνος δεν έχει ιδέα τι σημαίνει κινητή κεφαλή στο ντους (το γνωστό "τηλέφωνο")!!




2 comments:

haritini said...

Εμείς φέτος πήγαμε στην αλλη πλευρά στη West Coast οπου μεταξύ αλλων πάθαμε σοκ και με την ευγένεια και εξυπηρετικότητα! Αυριο αν μου έλεγες να μαζέψω τις βαλίτσες μου και να φύγω κατα κει, θα το κανα... :)

Claire said...

Χαριτίνη μου, καλώς ήρθες!
Λοιπόν το Μαϊάμι είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που περιγράφεις: γεμάτο Λατινοαμερικάνους οι οποίοι είναι αγενέστατοι και με ύφος 100 καρδιναλίων! Παρ' όλα αυτά στη Νέα Υόρκη θα έμενα πολύ άνετα! Είναι πολιτισμός, βρε παιδί μου! Μόνο τα 10άμετρα πεντακάθαρα πεζοδρόμια να βάλεις...