Η ευτυχία και η διάρρηξη

Πριν τρεις μέρες μας διέρρηξαν το σπίτι. Λείψαμε για μιάμιση ώρα και όταν γύρισε ο Σ. με πήρε τηλέφωνο να μου πει τα καθέκαστα. Στο σημείο αυτό έρχεται η αποκάτω και του λέει ότι οι κλέφτες είναι ακόμα μέσα στο σπίτι. Στο σημείο αυτό είναι που μαθαίνω να λέω το Πάτερ ημών τρέχοντας.

Μας πήραν πολλά πράγματα και ανακάτεψαν αρκετά το σπίτι. Άνοιξαν όλα τα ντουλάπια του σπιτιού, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της τουαλέτας, ευτυχώς όμως δεν πείραξαν καθόλου τα βιβλία μας. Τελικά τέτοιες καταστάσεις σε κάνουν να αναθεωρείς τις αξίες σου. Ή να επιβεβαιώνεις αυτές που έχεις ήδη. Ένα από τα συμπεράσματα της ημέρας ήταν ότι πρέπει να ξεσκονίζω πιο συχνά, γιατί ο Γκρίσομ που ήρθε από τη Σήμανση δεν μπορούσε να πάρει αποτυπώματα από την τηλεόραση. Ένα άλλο συμπέρασμα είναι πως η πληροφορία πλέον είναι πολύ σημαντικότερη από τα υλικά αγαθά (ένα από τα πράγματα που μας "έτσουξαν" περισσότερο ήταν που πήραν τον υπολογιστή του Σ. και τον εξωτερικό σκληρό που έκανε backup).

Την επομένη της διάρρηξης καταλήγω πως εφόσον είμαστε εμείς καλά, όλα τα υπόλοιπα θα τα ξαναφτιάξουμε από την αρχή. Αγκαλιάζω τον Σ. και του λέω "Μας έκλεψαν και είμαι ευτυχισμένη. Πάω καλά;"

Τα πράγματα που μου λείπουν

Ξαναδιάβασα αυτές τις μέρες το ποστ Το πρώτο μου σπίτι και άρχισα να σκέφτομαι τα πράγματα που μου λείπουν από την πατρίδα. Μου λείπει το φαγητό και το να πηγαίνω όπου θέλω χωρίς να έχω μονίμως το άγχος ότι θα χαθώ. Μου λείπουν απίστευτα πολύ οι φίλοι μας. Μου λείπουν τα σοκάκια στη γειτονιά που γεννήθηκα και έζησα 27 χρόνια, που ήξερα κάθε γωνίτσα και κάθε πετραδάκι, κάθε φυτό και κάθε λουλούδι.

Τελευταία έχω αρκετό άγχος, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, και συγκινούμαι με το παραμικρό. Δεν ξέρω τι παθαίνω, αρκεί ένα τραγούδι ή μια εικόνα για να βάλω τα κλάματα. Είμαι καλά, γιατρέ μου;

Κάτι που μου ήρθε αυτές τις μέρες: ο γάμος κανονίστηκε χρονικά με κριτήριο να μην επηρεάζει τις δουλειές μας. Ε, λοιπόν, τώρα σκέφτομαι ότι συμπίπτει με την αγαπημένη μου εποχή του χρόνου. Η αγαπημένη μου εποχή λοιπόν, που κρατάει λίγο δυστυχώς, είναι μεταξύ Απριλίου και Μαΐου, οι μέρες εκείνες που μόλις έχουν αρχίσει να γλυκαίνουν τα βράδια και περπατάς άνετα με ξεκούμπωτο το πανωφόρι σου, ενώ στα στενά της γειτονιάς έχουν ανθίσει οι πασχαλιές, μωβ και άσπρες, και το φούλι και σε συνεπαίρνουν οι μυρωδιές τους...